Door: Wout van den Brink
Wij bezorgers hebben natuurlijk te maken met adressen. Woonadressen of het adres van een gebouw. Een bepaalde locatie waar iemand woont of verblijft. Een straatnaam, huisnummer, een postcode en een woonplaats. Straatnamen. Al sinds 1851 in de gemeentewet opgenomen. Eerst genoemd naar topografische kenmerken, oriëntatiepunten, specifieke locaties. Bergstraat, Dorpsstraat, Kerkstraat, Stationsstraat, Schoolstraat, om maar wat voorbeelden te noemen. Later ook straten vernoemd naar staatslieden, zeehelden, schilders, bomen en leden van het koningshuis. Vaak geclusterd tot een wijk. Handig voor ons als bezorgers. Wij werken onze route dan af die, door handige software, in een optimale routeplanning voor ons beschikbaar wordt gesteld. De olifantenpaadjes, de geitenpaadjes voegen wij zelf toe. Als je wat langer als koerier in dezelfde plaats werkt is er nog zelden een straatnaam die je niet kent.
De opkomst van de navigatie software was voor velen een uitkomst. TomTom, een merknaam voor een bepaald product. Waar vroeger enorme wegenkaarten uitgevouwen moesten worden volstond plotseling een klein schermpje en werd je ook nog eens op beschaafde toon de weg gewezen.
Ook ontstond er in die tijd een blind vertrouwen in de TomTom, de navigatie. Het was wennen want “ga hier rechtsaf” werd soms direct opgevolgd terwijl er geen weg was. Zelfs in reclames werd dit gedrag nog eens onderstreept.
Ons leven wordt beheerst door “navigatie” Overal gebruiken we het. We vliegen, varen en rijden vrijwel allemaal met navigatie. Heel vroeger al. De zeevaarders, de ontdekkingsreizigers. Columbus voer ‘achter zijn navigatie aan’ en zie wat er van gekomen is.
In de tijd dat TomTom zijn intrede deed hadden wij met ons voetbalteam het plan opgevat om een paar dagen af te reizen naar het Sauerland om daar te gaan skiën en natuurlijk de Après-ski mee te maken, hetgeen voor ons vergelijkbaar was met ‘de derde helft’. Met vier auto’s naar Willingen in Duitsland. TomTom leidt de weg. Op een gegeven moment raak je het zicht op elkaar kwijt en één auto hadden wij al langere tijd niet meer gezien. Tijd om koffie te drinken en weer te verzamelen. Dan blijkt dat er meerdere Willingen in Duitsland zijn. Drie stuks om precies te zijn. De reis gaat langer duren dan gedacht.
Wij gaan nog steeds elk jaar met het team naar Willingen en elk jaar weer wordt het verhaal verteld alsof het gisteren was. De weg er naar toe kunnen wij inmiddels, bij wijze van spreken, dromen. Maar Frank, de chauffeur van toen krijgt steevast de vraag of zijn TomTom goed is ingesteld.
Eind januari is het weer zover. Frank zal ongetwijfeld even met z’n auto uit ons zicht verdwijnen om ons er nog aan te herinneren om het verhaal weer eens te vertellen.
