Door Wout van den Brink

Als koerier zie je in je bezorgroute vele deuren. Hoofdzakelijk natuurlijk voordeuren. Maar ook achterdeuren, binnendeuren, draaideuren, schuifdeuren, garagedeuren enzovoort.

Deuren in verschillende soorten dus. In allerlei kleuren, maten en staat van onderhoud. Normaal gesproken let je er niet zo op maar soms sta ik wat langer voor een voordeur en op die momenten bekijk ik aandachtig de deur en alles wat er omheen hangt. Naambordjes, gezinsleden die er wonen, “hier waak ik” bordjes, “Home Sweet Home”, ”Oost West Thuis Best”., “Ik ben al lid”, ”Ik heb al een abonnement” bordjes en nog veel meer.

Rechttoe rechtaan deuren, uiterst functioneel met alleen een brievenbus. Zoals de deuren in een nieuwbouwwijk. Zijraampje ernaast en klaar ben je. In de appartementsgebouwen is de deur meestal één geheel met een handgreep en een spionnetje als het enige “versiersel”. Jaren ‘60 en ‘70 deuren. Je kan ze herkennen. Ze hebben een bepaalde stijl.

Het gaat te ver om te zeggen dat je aan de deur kan zien wie er woont, net zoals er wordt gezegd dat de baas van een hond op de hond lijkt. Een enkele keer kan je aan de staat van onderhoud, de kleur en natuurlijk de bordjes die er hangen wel een indruk krijgen wie er woont. Nu ken ik de meeste bewoners achter de voordeuren in mijn bezorgronde en ik vind de meeste passen bij hun voordeur.

De mooiste deur is er één in een woning, aangemerkt als gemeentemonument. Een deur uit de jaren ‘30. Onverwoestbaar eiken, met panelen, glas in lood, robuust beslag, een klein luikje met een koperen sluiting, glimmende deurknop en vanzelfsprekend een glanzende laklaag in de kleur grachtengroen. Een deur waar je graag even voor staat te wachten.

Terwijl ik dit schijf herinner ik mij dat ik ooit dacht een binnendeur te kunnen repareren. Onze hond was het gelukt om onderaan de deur naar de berging een “beginnetje” te maken om zich daarna op de rest van de deur uit te leven. Na een correctieve “puppy cursus” is het bij die deur gebleven.

Toen ik de schade aan de deur bekeek, voor de kenners onder ons, een stompe deur met een MDF-toplaag was het in mijn beleving eigenlijk een kwestie van de plaat op de deur vervangen en schilderen. Dus even op een Post It de maten noteren en op naar de bouwmarkt. Het op maat zagen van de plaat, die precies op de deur moet passen natuurlijk, liet ik aan de medewerker van de bouwmarkt over. Thuis gekomen dacht ik de klus dan eenvoudig te kunnen klaren. Oude plaat eraf daarna de nieuwe erop, in de grondverf, dan later aflakken en klaar is kees.

Helaas bleek de plaat 10 cm te kort. Direct natuurlijk de medewerker van de bouwmarkt beschuldigt want aan mijn metingen kon het natuurlijk niet liggen. Ik had toch echt een rolmaat gebruikt en niet vertrouwd op mijn timmermansoog.

De medewerker van de bouwmarkt had zijn taak perfect uitgevoerd, alleen ik had hem een onjuiste lengtemaat opgegeven. Op de Post-it stond dus een verkeerde maat. Ach zo’n plaat is nooit weg, altijd wel ergens voor te gebruiken, probeerde ik het leed iets te verzachten.

Hup, nieuwe Post It, nieuwe maten noteren en op naar de bouwmarkt. Gelukkig was er een andere medewerker bij de zaaginstallatie waardoor ik niet genoodzaakt was om mijn fout kenbaar te maken en nog steeds over te komen als een handige klusser.

Ik overhandigde hem de Post-it memo briefje met maten en even later verliet ik opgewekt de bouwmarkt. Blij met mijn nieuwe plaat en blij dat ik de vorige bouwmarkt medewerker was ontlopen.

Op het moment dat ik deze nieuwe plaat op de deur leg slaat de verwarring toe!

Past weer niet! Heb ik nu de oude plaat in handen? Heb ik nu weer verkeerd gemeten? Wat is er gebeurt? De verwarring houdt een tijdje aan. Ik leg de twee platen op elkaar en ze zijn identiek. Waar is de Post-it?

In mijn broekzak. Dat is het briefje dat ik aan de bouwmarkt medewerker heb laten zien. Langzaam begint het tot me door te dringen. In mijn jaszak zit de memo die ik hem had moeten laten zien.

Ik heb de tweede keer dus de oude Post-it met de oude maten daarop laten zien waarna er keurig een op maat(!) gezaagde plaat voor mij is gemaakt.

Gelukkig heb ik een “Ja Ja” sticker op de brievenbus en zag ik later die dag een folder van de bouwmarkt met daarin een aanbieding van mooie, nieuwe, stevig in de grondverf gezette, binnendeuren. Precies de juiste maat!